Drugo ime mu je gorski car, a danas ga slave čak i oni koji ga ne vole: 13. avgust, dan svih vukova sveta

Svaki vuk ima "svoj" urlik, kao što svaki čovek ima jedinstven otisak prstiju

Poput ajkula i zmija, vukovi imaju nepravednu reputaciju zlikovaca o kojima, kao takvima, deca slušaju priče i odrastaju u ubeđenju da su to velike i zle životinje. U stvarnom svetu, vuk zazire od čoveka i izbegava susret sa njim. Nažalost, vuk je češće shvaćen kao pretnja i love ga besomučno, što je rezultiralo strmim padom njegove populacije širom sveta.

Zahvaljujući naporima za očuvanje, vuk gospodari svetom svakog 13. avgusta, kad svi ljubitelji i poštovaoci životinja obeležavaju Međunarodni dan vuka, odajući počast njegovom ključnom doprinosu prirodi i skrećući pažnju na nezavidan položaj ovog predatora.

Dve glavne vrste vuka - etiopski (500 jedinki) i sivi vuk (250.000 primeraka) - prisutni su na severnoj Zemljinoj hemisferi. Vukovi su društvene životinje i žive i love zajedno u čoporu kojim vladaju alfa mužjak i alfa ženka. Svaki vučiji urlik je jedinstven, kao otisci prstiju čoveka.

Vuk je skoro izumro u Evropi i SAD. Kako je ljudska populacija rasla, vukovi su izgubili pravo na svoj plen i okrenuli se lovu stoke, a lovci i zemljoradnici su ih istrebili.

Politika očuvanja i programi reintrodukcije vuka vratili su vuka u Španiju, Portugal, Francusku, Nemačku i još neke zemlje. Međutim, poljoprivrednici i stočari ne misle o vuku ništa dobro i uglavnom ih odstrejuju.

Bez vuka, kopitari (papkari), njihov primarni izvor hrane, postaju prenaseljeni i uništavaju lokalnu vegetaciju što utiče na druga stvorenja u ekosistemu koja zavise od drveća, žbunja i druge vegetacije.

(Internationaldays/Telegraf.rs)